“E avanti a
lui tremava tutta Roma…”. Zelden zullen deze woorden op een
theaterpodium in Bangkok hebben geklonken, maar vanavond was het raak bij de
Culture Collective Studio, een kleine theaterproducent hier in de stad. Het
stuk dat werd gespeeld was “The Lisbon Traviata” van Terrence McNally,
oorspronkelijk geschreven voor Broadway (1989). Het gaat over een paar
vrienden, hartstochtelijke Callas fans en een stuklopende gay relatie van een
van hen. Een van mijn vrienden omschreef het stuk als een soort “Gay Virginia
Woolf”, en dat geeft het wel aardig weer. Een stuk vol heerlijke venijnige en vileine nichtenhumor, en met een spannend weergegeven relatieconflict. De vier acteurs in de Engelstalige
productie leverden een opmerkelijke en intense voorstelling af. Het kleine theater,
zo’n 100 plaatsen, gevestigd in een van de 5-sterren hotels in Bangkok, was
uitverkocht – voornamelijk (gay) expats, en een aantal leerlingen van een
naburige internationale school. Dit soort voorstellingen is in deze stad een
zeldzaamheid, en het was bijzonder dat een van mijn vrienden mij op dit theatertje
had gewezen.
