Na de aanslagen op 9/11 in New York riep George Bush de War
on Terror uit. "Our war
on terror begins with Al Qaeda, but it does not end there. It will not end
until every terrorist group of global reach has been found, stopped and
defeated." (1) Het resultaat was indrukwekkend. Oorlogen in Afghanistan
en Irak, een paar honderd duizend doden, een ontwricht Pakistan en Midden
Oosten, een aantal failed states en een burgeroorlog in Syrië. En verder de
opkomst van IS, een onbeheersbaar vluchtelingenprobleem, een enorm
begrotingstekort en een aangetaste strategische positie van de VS in de wereld
(2). Dat leek president Hollande wel wat, want hij gebruikte ongeveer dezelfde
bewoordingen als Bush om een nieuwe oorlog tegen de terroristen aan te
kondigen, maar nu onder Franse leiding. Le jour de gloire est arrivé. Hollande
heeft het wel wat makkelijker dan zijn Amerikaanse voorganger: de meeste staten
die in aanmerking komen zijn al ontwricht, en de Franse positie in de wereld
stelde al niet zoveel voor. Ook onze eigen Mark Rutte sloot zich bij deze
oorlogsretoriek aan, hoewel Den Haag nog niet vanuit de Schilderswijk of Slotervaart was aangevallen. Dat alles roept een aantal vragen op.
