Blokken

Sinds een week leer ik op school de letters van het Thaise alfabet. 44 medeklinkers en 32 klinkers, en dan nog een handjevol aanvullende leestekens en cijfers. Kinderen beginnen er hier al op 4-jarige leeftijd mee, en dat is niet voor niets, want schrijven is een flinke factor moeilijker dan ons ABC. Voor buitenlanders zoals ik is de extra moeilijkheid, dat er geen enkel aanknopingspunt is. Je moet al die letters eerst foutloos leren natekenen, en daarna herkennen en onthouden. Ze lijken vaak ook nog behoorlijk op elkaar, dus ga er maar aanstaan. Dat het analfabetisme hier toch slechts 6,5% is, mag dan ook een wereldprestatie heten. In Nederland is dat overigens maar 1%, maar wat wil je ook met zo’n makkelijk ABC.

Voor mij is dit een totaal nieuwe lessituatie. Er wordt eigenlijk geen beroep meer gedaan op je intelligentie, maar meer op je vermogen tot uit het hoofd leren, en gewoon recht toe rechtaan stampen. Ouderwets blokken dus. Dat heb ik – geloof ik – op de lagere school voor het laatst gedaan, met het uit het hoofd leren van het Kofschip. Deutscher Wortschatz en schwere Wörter heb ik altijd onzin gevonden: op de middelbare school haalde ik bij overhoringen steevast een onvoldoende, en toch is mijn Duits niet slecht. Maar in dit geval moet ik er echt aan geloven, tot groot vermaak van mijn leraren, die het natuurlijk allemaal al op de lagere school hebben gedaan.

To add insult to injury heeft de geschreven Thaise taal, als ik al die letters erin heb gestampt nog een paar extra hobbels in petto, die de herkenbaarheid verder bemoeilijken. Zonder in deze blog al te technisch te worden: Klinkers kunnen voor, achter, boven of onder de medeklinker staan waar ze bijhoren. Het kan dus voorkomen dat je de klinker vóór de medeklinker schrijft, maar hem ná de medeklinker uitspreekt. Sommige klinkers en medeklinkers gebruiken hetzelfde symbool. En verder kent de Thaise zin geen spaties, punten en komma’s. Ik neem diep mijn petje af voor de Thaise lagere scholier, en moet nog maar zien dat ik het er allemaal in krijg.

Het Thaise schrift is ontstaan tijdens de regering van Koning Ramkhamhaeng in het koninkrijk Sukhotai, aan het eind van de 13^e eeuw, en gecodificeerd aan het hof van deze koning. Er liggen een aantal oudere schriften aan ten grondslag, zoals het Khmer en het Sanskriet. De koning heeft ons een stele nagelaten, waarop de eerste officiële versie van het Thaise schrift is weergegeven. En hoewel er wetenschappelijk wat aan de authenticiteit van deze steen wordt getwijfeld, heeft hij uiteraard een ereplaats in het Nationale museum van Bangkok.

Over koningen gesproken: vandaag is het Koningsdag in Thailand, de 87^e verjaardag van de huidige koning. Iedereen heeft vrij, ook de school is vandaag dicht, en in het trapportaal hangt een mooie gelukwens aan Bhumibol. Ik hoef vandaag niet te blokken en ga lekker de stad in. Daarover in een latere blog meer!