Krungthepmahanakhon

Ik schrijf al enige tijd blogs vanuit deze stad, maar het is er nog niet echt van gekomen een blog over deze stad te schrijven. Ik had me dus al een tijdje voorgenomen een karakterschets van Bangkok te geven, omdat deze stad zo enorm verschilt van wat we in Nederland een stad noemen. Meer dan oppervlakkig kan dat uiteraard binnen deze blog niet zijn. Om te beginnen de naam: Bangkok gaat prat op de langste plaatsnaam ter wereld, met (afhankelijk van de gebruikte transcriptie) zo’n 170 letters. Het Thais heeft er 95 tekens voor nodig. Officieel wordt de plaatsnaam afgekort tot Krungthep Mahanakhon, en in het dagelijkse spraakgebruik tot Krungthep, wat zoiets betekent als “Stad der Engelen”. De naam Bangkok is eigenlijk alleen voor buitenlands gebruik. Wat is dit eigenlijk voor een stad?

Bangkok is veruit de grootste stad in Thailand: met 15 miljoen mensen woont hier ongeveer een kwart van de Thaise bevolking. De stad is ook enorm uitgestrekt: afhankelijk van wat je allemaal in het stadsgebied meetelt meet de stad van noord naar zuid zo’n 60 kilometer, en van oost naar west zo’n 45 kilometer. Daarmee is Bangkok ongeveer even groot als de Nederlandse provincie Zuid Holland. Dwars door de stad loopt een grote rivier.

Als je hier woont kom je er snel achter dat de stad niet slechts één centrum heeft, met daaromheen buitenwijken. Bangkok heeft een aantal centra, en dat is dan ook de reden dat je je nogal eens over grote afstanden in deze stad verplaatst, omdat in al die centra wel activiteiten, winkelcentra, bezienswaardigheden, restaurants en uitgaansgelegenheden te vinden zijn waar je wel eens een keer moet zijn. Ook bedrijven en hun grote kantoren zijn over verschillende delen van de stad verspreid. Er zijn een aantal oude stadswijken rond het koninklijke paleis, en Bangkok heeft de grootste Chinatown buiten China, met zo’n 2 miljoen inwoners.

Voor al dat verplaatsen wordt er flink in openbaar vervoer geïnvesteerd, maar de auto is erg dominant. Dwars door de stad lopen grote snelwegen, waarop je je meestal wel redelijk snel kunt verplaatsen, maar verder staat het verkeer in alle grote straten vrijwel continue vast. Pas ’s avonds laat kun je je per taxi gemakkelijker van de ene wijk naar de andere begeven, en een taxirit van een half uurtje wat later in de avond na een etentje wat verder weg is dan ook heel normaal. Deze stad slaapt nooit, maar ’s avonds en ’s nachts is het wel veel rustiger dan overdag.

De Skytrain, een soort bovengrondse metro op viaducten, en de ondergrondse metro zijn handige en snelle manieren om je te verplaatsen, maar het net is nog niet erg uitgebreid en je hebt dus ook andere vormen van vervoer nodig, zoals bijvoorbeeld de expres-boten over de Chao Phraya rivier, en verder taxi’s en motorbikes. Voor een fietsende Amsterdammer is dat wel even wennen.

De samenstelling van de stad is heel divers. Woningen, kantoren en allerlei soorten bedrijven bevinden zich dwars door elkaar heen, en dure en goedkope huizen kun je vlak bij elkaar aantreffen. De wijk waar ik woon heeft voor het merendeel, maar niet uitsluitend, grote dure huizen, maar vijf minuten lopen verderop is het spoorwegwijkje met de kleine huisjes, waarover ik eerder schreef. En zo is het eigenlijk in de hele stad. Zo wisselen ook de winkeltjes elkaar af: naast de mega shoppingcenters met dure spullen rond Siam Square kun je ook tal van kleine winkeltjes aantreffen waar de gewone Thai zijn boodschappen doet. En voor de eerste levensbehoeften zijn er natuurlijk de duizenden 7/11 shops, een soort convenience winkels, die tegenwoordig 24 uur per dag open zijn. Alleen al in mijn straatje zijn er drie.

De verschillen in welvaart in deze stad zijn enorm. Het officiële minimumloon hier is 300 baht per dag, ongeveer €7,30, maar er zijn veel mensen die aanzienlijk minder verdienen. In de wat betere uitgaansgelegenheden heb je voor dat bedrag amper een drankje, maar een bordje gebakken rijst op straat kost zo’n 50 baht. Tegelijkertijd is het uitgeven van een Thais maandsalaris in een wat beter restaurant in deze stad een fluitje van een cent, en laten de welgestelde Thais hun geld graag rollen in een van de reusachtige shopping centers die de stad rijk is. Op de automobiel-afdeling van het Siam Paragon warenhuis zijn Rolls Royces en BMW’s te koop.

Ik geniet van al die diversiteit in deze stad, en raak langzaam maar zeker verder ingeburgerd. En uiteraard zal ik van al die diverse aspecten in deze blog regelmatig verslag doen.