Verzamelwoede

Al jarenlang brengen Rogt en ik de dagen rond oud en nieuw door in Chiang Mai, in het wat koelere noorden van Thailand, zo'n 1000 kilometer verwijderd van Bangkok. Dit jaar is het wat warmer dan normaal, en met die koelte valt het wel mee: op het moment dat ik dit schrijf is het 29 graden, en ook 's nachts koelt het niet erg af. Afgezien van oud en nieuw vieren (waarover een andere keer meer) proberen we ook nog steeds bijzondere plekken hier in Chiang Mai te ontdekken, net zoals ik dat in Bangkok graag doe. En omdat Chiang Mai ook een flinke stad is, valt hier genoeg te beleven buiten de platgetreden paden.

Chiang Mai was een koninkrijk met een eigen koning tot 1909, het jaar waarin het werd samengevoegd met het koninkrijk Siam. In dat jaar kwam er een gouverneur, wel uit de oude koninklijke familie, en werd het gezag uitgeoefend vanuit Bangkok.

Op de sporen naar het rijke verleden van deze stad stuitte ik op een klein, maar alleraardigst museum, of liever gezegd een verzameling van alles wat je maar kunt vinden dat op het verleden van de stad betrekking heeft. 

Op het terrein van de tempel Wat Ket Karam ligt een beetje verscholen in een hoekje een wat vervallen houten gebouwtje, met daarin de historische verzameling. Het is het werk van een enkele man, Jarin Bain, die als hij nog leeft de 90 inmiddels is gepasseerd. In de paar zalen van dit gebouwtje bevindt zich een duizelingwekkend verzameling foto's, krantenberichten, boeddhabeelden, gewaden, sierraden, vazen en andere artefacten. Hier en daar staan er kleine opschriften bij, soms in het engels, maar meestal in het thai. Dit is eigenlijk wat je een ideaal museum kunt noemen. Je kunt er geruime tijd in ronddwalen, en geleidelijk je eigen verhaal maken van wat er wordt tentoongesteld.

 Een educatieve systematiek zit er niet in, want alles staat min of meer lukraak door elkaar, maar dat inspireert de geest en prikkelt de nieuwsgierigheid. De overstroming van een van Chiang Mai's grote markten in de dertiger jaren, de gevolgen van een geallieerd bombardement in 1943, de uitslaande brand die een winkelstraat verwoest in de jaren '50, en een feestelijk bezoek van de Thaise koning in 1967. Langzaam maar zeker gaat de stad voor je leven, en krijgt ze door haar geschiedenis meer reliëf. En zoals bij al mijn favoriete musea wordt je ook hier niet gestoord door andere bezoekers die in de weg lopen en het mijmeren verstoren. Want terwijl de tempel op hetzelfde terrein grote aantallen bezoekers trekt, zeker nu op oudejaarsdag, ligt het kleine museumpje er geheel verlaten bij. Het is in verval, dat wel, en drijft uitsluitend op donaties - maar het heeft de tand des tijds al ruimschoots weten te doorstaan. In de hoop dat dat zo blijft heb ik maar een aantal bahts in de donation box gedaan.

Al met al een passende activiteit voor de laatste dag van het jaar: terugkijken naar het verleden. Vanavond wordt in deze stad "Countdown" uitbundig gevierd, met een groot podium met popartiesten op het centrale plein, en een groot vuurwerk langs de rivier. En duizenden "vuurballonnen" die worden opgelaten en beladen met goede wensen traag in de donkere tropennacht opstijgen. Daarover later meer.

Voor nu wens ik ieder, waar dan ook, een gezellige en warme oud- en nieuw viering.