Spookstation

Wie het station van de Airport Rail Link in Bangkok bezoekt, wacht een bijzondere ervaring. Het station – in het centrum van Bangkok – is de eindterminal van de high speed trein naar de luchthaven. De lay-out lijkt veel op die van de luchthaven zelf, met een aankomst en vertrekhal op twee verdiepingen, met check-in balies voor de airlines in de vertrekhal en taxiplatforms voor aankomst en vertrek ervoor. Grote schermen geven de aankomst- en vertrektijden van de vluchten weer. Behulpzaam personeel staat klaar om je de weg te wijzen. Alleen…. er zijn geen treinen en ook geen reizigers. Dit station heeft veel weg van een luchtspiegeling.

De nieuwe luchthaven van Bangkok ligt zo’n 40 kilometer buiten de stad, en het overbruggen van die afstand per taxi is vanwege het vele verkeer nogal tijdrovend – behalve ’s ochtends heel vroeg en ’s avonds laat. Er was dan ook voorzien in een snelle treinverbinding tussen de luchthaven en de stad – die er na een aantal jaren ook kwam. In het centrum van Bangkok werd daarvoor het gloednieuwe station Makkasan gebouwd, waar je ook al kunt inchecken voor je vlucht. Je bagage gaat dan mee in de trein. Het is een prachtig ruim opgezet station, met veel glas en marmer. Informatiebalies en borden, die duidelijk aangeven waar je wat kunt vinden. En veel voorzieningen die je ook op de luchthaven hebt. Zoals alles in Thailand wordt het brandschoon gehouden – je kunt er letterlijk van de vloeren eten.

Tussen 2011 en 2013 hebben er daadwerkelijk treinen gereden, maar daarna is de service gestopt vanwege onderhoudsproblemen met het materieel. De treinen deden het blijkbaar niet meer. Het station bleef achter, en werd niet gesloten. Ook het personeel bleef gewoon aan het werk. De informatieborden met de vluchtinformatie werken gewoon. En er staan grote borden dat je met veel bagage beter deze expresslijn kunt nemen dan de nabijgelegen “City Line” (die ook naar de airport gaat).

Er hangt hier en daar een klein bordje dat de dienstverlening “temporarily suspended” is – soms een geprint A4-tje, soms een wat verdekt aangebrachte mededeling. Alsof men zich er een beetje voor schaamt. Bij de vele roltrappen staan dames die je beleefd vragen waar je heen wilt, en daarna uitleggen dat er hier geen trein vertrekt. Als je vertelt dat je alleen even wilt rondkijken is dat geen probleem – het station is tenslotte gewoon open. Het schoonmaakpersoneel is gewoon aan het werk, de bewakers staan op hun posten, er is een bemand kantoor van de luchthavenpolitie – niets aan de hand. En in de hal staat een tentoonstelling van de snelle treinen die zullen worden aangeschaft als het ervan komt.

Een grote stad als Bangkok heeft voor zijn omvang merkwaardig weinig infrastructuur voor modern openbaar vervoer. Twee lijnen van de bekende “Skytrain”, één metrolijn, en een paar snelle busdiensten. Er wordt enorm geïnvesteerd, en driftig gebouwd aan de uitbreiding van dit net, maar het laat zien, dat de stad pas halverwege is tussen de chaotische hoofdstad van een ontwikkelingsland en de moderne metropool die het wil zijn. In de ontwikkelingsfase waarin Thailand verkeert blijkt keer op keer dat dit soort grote projecten moeilijk te managen zijn. Er is sprake van corruptie, planningsfouten en tijdsoverschrijdingen. Het probleem wordt goed geïllustreerd door de betonnen pilaren voor een hoge snelheidstrein die er nooit kwam – van de stad naar de oude luchthaven van Bangkok staan ze over het hele traject als een monument voor mislukte planning en investering.

Toch zit er niets anders op dan doorgaan met investeren en met bouwen – een stad als Bangkok kan niet zonder. En de projecten zijn van een heel wat grotere omvang en andere schaal dan het metrolijntje in Amsterdam waarbij tenslotte ook van alles misging.

En voor zolang het duurt behelpen we ons met de City Line naar de Airport, of met de taxi – totdat de nieuwe snelle treinen zijn aangeschaft. Zo blijft dan toch nog iets van de charme van het ouderwetse reizen overeind.