Badminton

Ik had mijn vrienden hier wel eens verteld dat ik in mijn jonge jaren fanatiek badminton heb gespeeld. En dus werd ik gevraagd hier eens een partijtje mee te spelen. Van het een kwam het ander, en zo ben ik ongemerkt een badmintonclubje ingerold. Er wordt gespeeld in een van de vele publieke sporthallen hier – een mooie voorziening, omdat je er gratis gebruik van kunt maken. De voorzieningen zijn uiteraard basic, vier muren en een dak, dat is het. Er zijn wel douches, maar geen luxe zoals airco – en dat betekent dat de temperatuur in dit klimaat onder het golfplaten dak flink kan oplopen. Niemand klaagt erover, en het plezier is er niet minder om. Iedere dag na het werk, van 5 tot 7 is het raak, en een paar keer per week doe ik mee.

Het leuke is dat er vooral gespeeld wordt om het plezier. Winnen of verliezen is niet zo belangrijk, er wordt gespeeld voor de gezelligheid, maar ieder doet wel zijn best, en er wordt heel wat af gezweet. Wat ik bij dit clubje vooral ook zo leuk vind is de grote verscheidenheid aan achtergronden, leeftijden en banen. Bij elkaar zo’n 10-15 deelnemers in leeftijden tussen de 20 en de 50 (mijzelf niet meegerekend), mannen en vrouwen. Er zit een oudere politieman tussen, wat mensen met een kantoorbaan en een paar jongens die bij een naburige massagesalon werken. Het overgrote deel is gay, maar dat zal wel aan de samenstelling van mijn vriendenkring liggen. Sociale verschillen doen er in de sporthal even niet toe, evenmin als leeftijdsverschillen, en dat is erg verfrissend.

We bespelen met dit groepje 2 banen, dus je zit weinig aan de kant. In het begin had ik daar flink spierpijn van, maar dat verandert snel. Het is opmerkelijk, hoe mijn lichaam zich alle bewegingen uit de tijd dat ik nog intensief speelde (zo rond mijn 18^e) nog feilloos herinnert, maar geen rekening houdt met mijn inmiddels wat toegenomen gewicht en afgenomen conditie. En in de Duinwijckhal in Haarlem destijds was het altijd ruim onder de 20 graden. Een beetje afzien dus, maar doorzetten helpt. Tussen het spelen door oefen ik mijn Thai, wat regelmatig tot uitbarstingen van grote hilariteit leidt.

Na afloop gaan de meesten snel huiswaarts, en daar zie je het effect van de grote stad. Nog even een biertje gaan drinken zoals we in Amsterdam zouden doen is er niet bij. De meesten moeten nog een heel eind reizen voordat ze thuis zijn. Mij brengt de motorbike taxi in 10 minuten naar huis – afgepeigerd en wel. Op naar de volgende keer.